September 2024 | Kwetsbaar

Vroeger waren de katholieke heiligen er om ons te helpen en voor ons te bemiddelen bij God. (..) Stil staan bij een kapel kun je doen om je nederigheid te overdenken. (..)  Maar het hoeft geen kapel te zijn. En het hoeft geen katholieke heilige zijn.

Juni 2024 | Acceptatie

Ik kan niet in de zon zitten en heb het gevoel dat ik al na 5 minuten rood uitsla. Ik ben een obsessieve zonmijder. Dat lijkt me een aangeboren conditie. Ik herinner me een van mijn blonde zussen bakkend in de tuin om bruin te worden tegen beter weten in.

April 2024 | Magie (1)

Ze lopen stevig door (…) Haar blik is vol concentratie gericht op de tegels van de hal. Grote tegels. Met elke pas kan ze niet een hele tegel afleggen. Ze wil dat bij elke vierde pas de punt van haar schoen de rand tussen twee regels raakt.

Maart 2024 | Verliefd

Als Carnaval voorbij is, is Moniek ook weer voorbij. Gewoon. Zonder afscheid of breuk of “wanneer zie ik je weer?” Voorbij.  Maar in de kleerkast op mijn slaapkamer onder een stapeltje kleren ligt de doos met sigaretten. Niemand kan die me afnemen.

Februari 2024 | Zoete herinnering

“Altijd gaat de zon weer op..” Het is een tekst die ik lang heb meegevoerd, vanaf mijn adolescentie. Het was aanvankelijk mijn ‘statement’ op mijn kamer in de studentenflat. Maar was het van een beroemde dichter?  Of heb ik het zelf bedacht…?

Januari 2024 | Eerbied

Als je dacht dat je met het maken van grote stenen werken onsterfelijk zou worden, streef je de verkeerde dingen na. Dat monumentale werk op de dijk heeft in dat opzicht meer kansen dan de maker. En zo hoort het ook.

December 2023 | Boete doen

Het is een rotding! Er deugt helemaal niets van. De watertank lekt en het wiel loopt steeds vast. Ik kan met mijn teleurstelling nergens heen, niet naar V&D en zeker niet naar mijn vader of moeder. Wat zullen ze niet betaald hebben!?

November 2023 | Aan de maat

In het gezin was het nooit een onderwerp van gesprek. Vader had een houten been. Punt. We kregen het nooit te zien. Hij was altijd gekleed als een heer. Hij liep niet met een stok en vond zich zelf niet invalide.

Oktober 2023 | Weemoed

Hier langs de oevers van de Maas heeft niemand haast. De overkant is een uitzicht. In de juiste gemoedstoestand kun je de overkant zien als de toekomst of het verleden of het ideale leven of de hemel. (..) De overkant.

September 2023 | Geheim

De volgende dag was Hanneke er alweer. Voor haar op tafel lagen twee plankjes. De plankjes verborgen een plaatje koper aan de binnenkant. De directeur was niet verbaasd . Ze had uit nieuwsgierigheid gezocht en gevonden..

Juni 2023 | Vooruitgang

Het hotel is het stadium van pleisterplaats al honderd jaar geleden ontgroeid. En daarna is het door  de toenemende welvaart geworden wat het nu is. (…) Voor de reiziger is het hotel een middel. Maar voor de vakantieganger een doel. En toch. Eenzaamheid bestaat nog steeds.

Mei 2023 | Teamgeest

Het volgende stoplicht is al weer in zicht. “Nu!” wordt er geroepen en op het moment dat de auto tot stilstand komt zijn alle ramen dicht. Ik zie in het spiegeltje dat mijn kinderen triomfantelijk om zich heen zitten te kijken. We zitten daar vrolijk te zweten.

April 2023 | Grenzen

Venray heeft een drielandenpunt. Nou ja …‘landen’… Het is een kwestie van definitie. Maar in de noordwesthoek, helemaal ten noorden van Vredepeel, staat een grenspaal. En niet zomaar een.  Het is de ‘Vredepaal’, waarnaar Vredepeel is genoemd.

Maart 2023 | Afscheid

Nog niet zo lang woonde ik in Venray, toen ik een verhaal oppikte over het station. Het station van Venray ligt buiten Venray en dat komt omdat men aan het einde van de 19e eeuw de trein hier niet wilde hebben. Het zou maar ellende en onheil brengen. Het bleek een broodje aap.

Februari 2023| Dromen

De Ballonzuilbossen. Ik ben bij het monument vlakbij de vijver, de ballonzuil. (..) Er is ook weinig moois aan deze zuil, een piepkleine obelisk. (..) Toch is het niet zonder betekenis. Het monumentje zou er kunnen staan voor grote en kleine dromers.

Januari 2023 | Gelijkheid

Op het kleine kerkhof bij Jerusalem liggen de lichamen van 200 mensen in de aarde. Zij waren allemaal unieke mensen. Maar nu zijn zij aan elkaar gelijk en passen ze in het kleinst denkbare graf…