In de Abdij van Berne in Heeswijk-Dinther leeft een gemeenschap van 9 norbertijnen variërend in de leeftijd van 40 tot bijna 100 jaar. De paters zijn zeer gastvrij. Je kunt er enkele dagen verblijven en dan doe je mee aan de metten, de lauden, de eucharistieviering en de vespers.

Zingen is een zeer belangrijk aspect van de bijeenkomst in de abdijkerk. Ik ben erbij geweest. Het sterkst herinner ik me de toewijding van mannen op zeer hoge leeftijd die met zwakke stemmen de vespers zingen. Het is op het eerste gezicht geen opwekkend tafereel: iele stemmen van de laatste paters. Maar het voelt wel als een wezenlijke en krachtige manier om verbonden te zijn. Zij zijn verbonden met elkaar en voelen zich verbonden met god.

Muziek zit diep in ons brein verankerd. Charles Darwin (1809-1882) opperde al dat muziek de voorloper zou kunnen zijn van taal. We zongen eerder dan we spreken. In onze hersenen gebruiken muziek en taal overlappende hersengebieden. Zingen met elkaar is praten met elkaar.

Ik was 15 jaar en stond op het toneel met enkele klasgenoten. In de zaal zaten hoge heren en de Bisschop vanwege de inzegening van de school. Wij waren ‘mennekes’ maar stonden schouder aan schouder. Wij waren niet bang want we zongen.

“We don’t know what’s coming tomorrow. Maybe it’s trouble and sorrow. But we’ll travel along singing a song. Side by side”

Het voordragen van ‘Dapperstraat’ van J.C. Bloem zou heel wat moeilijker zijn geweest.

Tegenwoordig speelt muziek een hele grote rol bij het begeleiden van mensen met dementie. Dick Schwaab zegt daarover dat zingen helpt om contact te maken met mensen met dementie, en dat het de pijn vermindert. “Zingen activeert een beloningssysteem” Zingen kan leiden tot een groter gevoel van zelfvertrouwen en verbondenheid, vooral bij groepszang.

Ik herinner me een bezoek aan een dierbaar familielid in een GGZ instelling. Het was de wekelijkse liederenmiddag. Het zaaltje stroomde vol met patiënten die in veel gevallen helemaal in zichzelf waren gekeerd. Ieder voor zich, soms met angst of argwaan of verwarring in de ogen. En dan wordt er gezongen en steekt er een zachte aangename wind op waarin je in veel gezichten een verlicht gemoed ziet.

Ontroerend.