Ik ben in de herfst van mijn leven. De winter heeft al een paar keer gedreigd, maar we zijn er nog. In deze jaren doen veel dingen er niet meer toe en zijn andere zaken van veel groter belang geworden.
Wie ik ben, is al niet meer een lange lijst van gebeurtenissen in het verleden, van winsten en verliezen. Hoe mijn leven er uit heeft gezien is van belang, maar het curriculum vitae heeft voor een zeventiger een andere betekenis.
Dus hier volgt geen verhaal van een lange loopbaan met hoogtepunten en mindere momenten. Ik wil slechts melden hoe ik tot een mens ben geworden, die graag scheppend bezig is.
Mijn privéleven, mijn dierbaren, mijn dromen en angsten spelen daarbij een grote rol, maar al die zaken hebben voor een vreemde geen informatiewaarde, omdat ik hier geen autobiograaf wil zijn.
Hoewel het niet mijn vak was en ik als ‘bèta’ door het leven ben gegaan, hebben teksten en beelden veel van mijn gedachten, dromen en fantasieën gevuld. Het denken in beelden en het verbeelden van gedachten in woorden, is een kerneigenschap. In mijn jonge jaren waren er in dit vlak zeker rolmodellen voor mij. Ik denk aan mijn directeur in Amsterdam, die in zijn vrije tijd dominee was, en die geweldig kon spreken op basis van een heel klein kaartje in zijn hand, waarop enkele steekwoorden stonden. En ik denk zeker aan de allergrootste vriend in mijn leven, die een briljant spreker en creatief denker was, zijn teksten minutieus voorbereidde en nooit improviseerde. Deze mannen, allebei al lang niet meer in leven, zijn voor mij diepe en rijke bronnen van woorden en beelden geweest.
En heel veel beelden zijn in mijn leven gekomen door de fascinatie voor de filmische vertelling, het gekadreerde narratief, de diepgang van een goed gekozen point of view.
Graag wil ik hier wat laten zien van de dingen die ik maak en gemaakt heb. Het gaat om podcasts – geluid –, poëzie, proza, columns – tekst –, en enkele videoproducties – beeld – . Hieronder iets meer toelichting.
Het maken van een column voor de lokale radio gaf me veel energie en veel ideeën kwamen er los over vorm en inhoud. Dit is wat ik nu doe en daarom begint de website ermee. De opzet is steeds dezelfde. Ik kies een locatie in mijn directie omgeving en bezoek deze in het actuele seizoen. Daarbij komen er gedachten in mij op en hoor ik muziek. Dat is de podcast. Ongeveer 10 minuten lang.
In het lange leven dat ik achter de rug heb, heb ik veel geschreven. Om te beginnen waren het toespraken vanuit mijn professionele rol. Het gaf me plezier en het werd gewaardeerd. Speeches bij vreugde en verdriet. Tussendoor schreef ik wel eens een gedicht en won zelfs een prijs in een lokale competitie. Ik ben columnist voor een plaatselijk maandblad. Zelfs een roman leek in het verschiet te liggen. Uit dit alles heb ik een bloemlezing vastgelegd op deze website.
Ik had als puber een primitief fototoestel. Mijn plan was om het hele jaar door van dezelfde plek een foto te maken en dan deze foto’s als een lint op te hangen. Het lint is er nooit gekomen en het leven zelf vroeg alle aandacht. Ik was vijftig jaar toen ik mijn eerste filmcamera kocht. Ik heb me vijftien jaar lang uitgeleefd in filmische ambities. Ik heb steeds een verhaal willen vertellen. Over elke film deed ik een jaar en deed alles alleen. Ik heb zelfs aan een competitie meegedaan. Mijn werk werd niet begrepen of was onder de maat. 🙂 Inmiddels staat alle apparatuur te verstoffen. Veel wil ik ook liever vergeten, maar op sommige producties ben ik heel trots.