Een paar eeuwen geleden was Venray een klein dorp, zo groot als nu Leunen en Merselo samen zijn. Er liepen twee belangrijke wegen langs dit dorp, van de Kempen richting Xanten, en van noord naar zuid. Verder was het hier in de omgeving zeer dun bevolkt. En in deze stille contreien stond er dan in Venray een herberg. Herberg de Zwaan. Gastvrijheid, een maaltijd en een bed. Een oase voor de reiziger na een lange reis . Voor de eenzame reiziger kan een herberg geborgenheid bieden. Dat was twee eeuwen geleden zo, maar dat is nu niet anders. Daar heeft de vooruitgang niets aan veranderd.

Hotel de Zwaan heeft dus een lange geschiedenis. Het gebouw zoals het er nu staat op de Grote Markt is gebouwd in 1872, op de plaats waar de oorspronkelijke herberg stond. Het is een monumentaal pand en dat is bijzonder voor een klein dorp aan het einde van de 19e eeuw. Vermoedelijk is er een verband met de Grote Schaapscompagnie die floreerde in die tijd. Een van bestuurders was ene Poels en die kwam in bezit van het pand in 1872. Rond 1900 kwamen de heren van de compagnie elk jaar voor de jaarvergadering naar Venray. Hotel de Zwaan was het decor voor hun machtige business.

Een mooie foto uit 197 0 laat het hotel zien. De zwaan boven de deur. Het is een prachtig tafereel, waarin mensen poseren voor de fotograaf en tegelijkertijd zo normaal mogelijk doen. Zo vaak werden er geen foto’s gemaakt. Ik zie op de foto een veldwachter met vier kinderen, een rijtuig met een koetsier op de bok en een groepje mannen die voor het hotel zogenaamd gezellig aan een tafel zitten. Ze kijken allemaal naar de fotograaf. Bijzonder is dat naast de naam Zwaan ook het Franse equivalent op de gevel staat: Au Cygne. Wat een allure! En dan moet de grote vooruitgang van de 20e eeuw nog komen’

Het hotel is het stadium van pleisterplaats al honderd jaar geleden ontgroeid. En daarna is het door  de toenemende welvaart geworden wat het nu is. Een symbool van gastvrijheid, van vermaak, lekker eten en verwennerij. Voor de reiziger is het hotel een middel. Maar voor de vakantieganger een doel. En toch. Eenzaamheid bestaat nog steeds. De paradox van de herberg geldt nog altijd voor sommige cafés en kleine morsige hotelletjes. Men zoekt er geborgenheid en lotgenoten, en juist daarom wordt de afstand met anderen groter en zijn zulke onderkomens een randverschijnsel in de gemeenschap. De meeste mensen willen er niet gezien worden . Dat verklaart ook waarom het symbool van de Zwaan, teken van reinheid en trouw, ook in zijn tegendeel kan veranderen, symbool van drinkers en ook van bordelen.

De vooruitgang heeft ons veel gebracht, maar heeft diep menselijke problemen niet verholpen. We leven langer, we zijn gezonder en we hebben bijna al les wat ons hartje begeert. En ondertussen blijft onvolmaaktheid ons belangrijkste kenmerk. Sommigen noemen het de erfzonde, anderen spreken liever over het menselijk tekort. Eenzaamheid is er een voorbeeld van. Als voor de reiziger al leen zijn een last wordt, zit eenzaamheid op zijn schouder. Daar heeft de vooruitgang niets aan veranderd .